Page 57 - JRIHS VOL2 NO2 April-June 2018

52 Journal of Ratchathani Innovative Health Sciences : Vol.2 No.2 April-June 2018

ผูสูงอายุมีพฤติกรรมการปองกันอุบัติเหตุในภาพรวมอยูในระดับมาก (X̅= 2.59, S.D. =
0.651) เมื่อพิจารณาเปนรายขอเรียงลําดับคาเฉลี่ยจากมากไปหานอย 3 ลําดับแรกคือ วางของมี

คมรวมกับเครื่องใชชนิดอื่น (X̅ = 2.88, S.D. = 0.394) สวมรองเทามิดชิดเมื่อเดินไปในที่รก (X̅
= 2.87, S.D. = 0.417) และใชแสงสวางนําทางเมื่อเดินไปในที่มืด (X̅ = 2.86, S.D. = 0.395)
สวนพฤติกรรมที่มีคาเฉลี่ยนอยที่สุด 3 ลําดับคือ คืออานทําความเขาใจกับฉลากที่ติดมากับภาชะ

บรรจุ (X̅ = 2.16, S.D. = 0.900) ยกของโดยไมสนใจวาจะมีความรอนมากและหนักมากหรือไม
(X̅ = 2.17, S.D. = 0.880) และเก็บยาและเวชภัณฑไวในตูเฉพาะ (X̅ = 2.28, S.D. = 0.904)
ตามลําดับ

ผูสูงอายุที่มีเพศ อายุ โรคประจําตัว และประสบการณการเกิดอุบัติเหตุที่ตางกัน มี
พฤติกรรมการปองกันอุบัติเหตุไมแตกตางกัน (p>0.05) สวนผูสูงอายุที่มีกิจกรรมประจําวัน
ตางกัน มีพฤติกรรมการปองกันอุบัติเหตุแตกตางกันอยางมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โดย
ผูสูงอายุที่มีกิจกรรมประจําวันทํางานบานมีระดับพฤติกรรมการปองกันอุบัติเหตุที่ดีที่สุด (̅ =

2.899, S.D. = 0.165) (รูปที่ 1)

2.899*
2.583*
3 2.605 2.589 2.606 2.587 2.595 2.601 2.588 2.603 2.567* 2.594* 2.527* 2.305*
2
1
0
เพศ ชาย หญิง อายุ 60-69 ปี 70 ปีขึ้นไป โรคประจําตัว ไม่มี มี ประสบการณ์ ไม่เคย เคย กิจกรรมประจําวัน อยู่บ้านเฉยๆ ทํางานบ้าน เลี้ยงหลาน ประกอบอาชีพ สังคมนอกบ้าน อื่นๆ

* นัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05
รูปที่ 1 แสดงการเปรียบเทียบพฤติกรรมการปองกันอุบัติเหตุของผูสูงอายุจําแนกตามขอมูลสวน

บุคคล (n= 290)

การวิเคราะหความสัมพันธ พบวาความรูเกี่ยวกับอุบัติเหตุและการปองกัน การรับรู

ภาวะสุขภาพและการยอมรับการเปลี่ยนแปลงของรางกาย การสนับสนุนของครอบครัว การ
ไดรับบริการทางการแพทยและสาธารณสุข มีความสัมพันธทางบวกกับพฤติกรรมการปองกัน
อุบัติเหตุ อยางมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (r = .411, .204, .387 และ .291 ตามลําดับ)
(ตารางที่ 2)