Page 80 - JRIHS_VOL1
P. 80

Journal of Ratchathani Innovative Health Sciences : Vol.1 No.1 April-June 2017  75

               ทําการศึกษาเรื่อง ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการตรวจสุขภาพประจําปีของพนักงาน

               บริษัทประกันชีวิต พบว่าระดับการศึกษาไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการตรวจสุขภาพ
               ประจําปีของพนักงานบริษัทประกันชีวิต อาจกล่าวได้ว่าแม้ระดับการศึกษาแตกต่างกันหรือระดับ

               การศึกษาไม่เท่ากันก็ไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการตรวจสุขภาพของกลุ่มตัวอย่าง
                      สมมติฐานข้อที่ 4 รายได้มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการตรวจสุขภาพ

                      จากผลการศึกษาพบว่ารายได้ไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการตรวจสุขภาพของผู้

               สัมผัสอาหาร ซึ่งสอดคล้องกับงานวิจัยของวารินทร์ ปุยทอง (2547) ศึกษาเรื่องปัจจัยที่มี
               ความสัมพันธ์กับพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตําบลวังด้ง

               อําเภอเมือง จังหวัดกาญจนบุรี พบว่า รายได้ไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพ
               และสอดคล้องกับงานวิจัยของงานวิจัยของปิยาภรณ์ นิกข์นิภา (2549) ได้ทําการศึกษาเรื่อง

               ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคหลอดเลือดหัวใจของเจ้าหน้าที่กรมสนับสนุนบริการ

               สุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข พบว่า รายได้เฉลี่ยต่อเดือนไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการ
               ป้องกันโรคหลอดเลือดหัวใจ แต่ไม่สอดคล้องกับงานการศึกษาของเมตตา คําพิบูลย์ (2553) ที่

               ทําการศึกษาเรื่องปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของบุคลากรกรมควบคุม

               โรค กระทรวงสาธารณสุข ผลการศึกษาพบว่ารายได้มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการตรวจ
               สุขภาพ ทั้งนี้อาจเป็นผลมาจากกลุ่มตัวอย่างที่ทําการศึกษาดังกล่าวนั้นจําเป็นต้องใช้รายได้เป็น

               ตัวกําหนดการส่งเสริมพฤติกรรมสุขภาพ หรือตรวจสุขภาพ เช่น การตรวจโรคที่อาจเป็น
               โรคติดต่อ หรือโรคที่ต้องควบคุม  เป็นต้น อาจกล่าวได้ว่าต้องตรวจมากกว่าบุคคลทั่วไปเนื่องจาก

               โอกาสเสี่ยงมากกว่า

                      สมมติฐานข้อที่ 5 ปัจจัยด้านการรับรู้ประโยชน์มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการตรวจ
               สุขภาพ

                      จากผลการศึกษาพบว่าปัจจัยด้านการรับรู้ประโยชน์ของการตรวจสุขภาพไม่มี
               ความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการตรวจสุขภาพของผู้สัมผัสอาหาร สอดคล้องกับงานวิจัยของรฐาสิรี

               อิ่มมาก (2553) ได้ทําการศึกษาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ปัจจัยด้านความเชื่อ

               สุขภาพกับพฤติกรรมการตรวจสุขภาพประจําปี กรณีศึกษาข้าราชการสํานักงานสรรพากรภาค 3
               พบว่าปัจจัยด้านการรับรู้ประโยชน์ไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการตรวจสุขภาพประจําปี แต่

               ไม่สอดคล้องกับงานวิจัยของสุพัตรา การะเกตุ (2556) ที่ทําการศึกษาเรื่องปัจจัยที่มีความสัมพันธ์

               กับพฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพของบุคลากรในโรงพยาบาลกลาง กรุงเทพมหานคร ที่พบว่าการ
               รับรู้ประโยชน์มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพ และสอดคล้องกับเมตตา คํา
   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85