Page 33 - JRIHS_VOL1

28 Journal of Ratchathani Innovative Health Sciences : Vol.1 No.1 April-June 2017

8. สร้างเครือข่ายพ่อแม่ พ่อแม่ควรหาโอกาสทําความรู้จักกับเพื่อนของเด็ก ไปจนถึง

คนในครอบครัวของเพื่อนเด็กด้วย เพื่อสร้างเครือข่ายผู้ปกครองในการพาเด็กทํากิจกรรมยามว่าง
ร่วมกัน เช่น การเล่นกีฬา การทํากิจกรรมสันทนาการ การทํากิจกรรมอาสาเพื่อสังคม เป็นต้น

สิ่งที่พ่อแม่ไม่ควรปฏิบัติ ได้แก่
1. ละเลยการทํากิจกรรมร่วมกันในครอบครัว หลายครอบครัวที่มีเด็กติดเกม พบว่า

มักจะเป็นครอบครัวที่พ่อแม่ เด็ก อยู่กันคนละทิศละทาง ต่างคนต่างอยู่ แต่ละคนง่วนอยู่กับสิ่งที่

ตัวเองสนใจ ไม่ค่อยได้มีการทํากิจกรรมสนุกสนานด้วยกัน ดังนั้นพ่อแม่ควรส่งเสริมให้เด็กมี
กิจกรรมทํายามว่าง เป็นกิจกรรมที่ให้ความสนุกสนานเพลิดเพลินไม่แพ้การเล่นเกม หรือมากกว่า

การเล่นเกม ซึ่งควรเป็นกิจกรรมที่เด็กชอบ และสามารถร่วมกันทํากิจกรรมนั้นๆ ได้ทั้งครอบครัว
เพื่อเป็นการสานความสัมพันธ์อันดีระหว่างพ่อแม่ เด็ก

2. ไม่ตั้งกติกาก่อนซื้ออุปกรณ์เล่นเกมให้ การที่ผู้ปกครองซื้ออุปกรณ์เล่นเกมให้เด็กโดย

ไม่ได้มีการตั้งกติกาการเล่นเอาไว้ก่อนล่วงหน้าเป็นสิ่งที่ไม่ควรทําเป็นอย่างยิ่ง
3. ใช้เกมเป็นเสมือนพี่เลี้ยงเด็ก พ่อแม่ ผู้ปกครองที่งานยุ่งอาจจะคิดว่าการให้เด็กอยู่

บ้านเล่นเกม หรือไปอยู่ร้านเกมน่าจะปลอดภัย ตัวเองจะได้มีเวลาส่วนตัวเพื่อไปทําอย่างอื่น

ความคิดนี้อันตรายเป็นอย่างยิ่ง หลายครอบครัวกว่าที่พ่อแม่จะรู้ตัวก็สายเสียแล้ว เด็กติดเกม
งอมแงมหลายต่อหลายคนก็เพราะมีพ่อแม่ที่คิดง่ายๆแบบนี้แหละ พ่อแม่ควรหลีกเลี่ยงการใช้เกม

มาเป็นเสมือน “พ่อแม่ทดแทน” เพื่อให้เด็กไม่มาวุ่นวายกับตน
4. ดีแต่บ่น แต่ไม่เคยเอาจริง สิ่งที่พ่อแม่มักจะทําเสมอแต่เป็นวิธีที่ไม่เคยได้ผล คือ การ

ดีแต่บ่น เช่น “เล่นนานไปแล้ว” “เลิกได้แล้วนะ” “เมื่อไหร่จะเลิกซักที” การพูดบ่อยๆ นอกจาก

จะไม่ค่อยได้ผลแล้ว ยังทําให้เด็กเกิดความรู้สึกว่า “บ่นอีกแล้ว...รําคาญ” ถ้าเกิดขึ้นบ่อยๆ จะทํา
ให้เด็กไม่อยากคุยและไม่อยากเจอหน้าพ่อแม่ เพราะคิดว่าจะต้องโดนดุ การพูดน้อยแต่ทําจริง

ตามกติกาที่ตกลงกันไว้เป็นวิธีที่ได้ผลดีกว่าเสมอ
5. ใจอ่อน ธรรมชาติของเด็กมักจะชอบต่อรองกับพ่อแม่เสมอเมื่อหมดเวลาเล่น โดย

มักจะพูดว่า “แป๊บนึง...ขออีก 10 นาทีน่า จะจบเกมแล้ว” ไปๆ มาๆ 10 นาทีที่ว่าก็อาจลากยาว

เป็นครึ่งชั่วโมง หรือหลายชั่วโมง ซึ่งพอต่อรองได้ครั้งหนึ่งก็มักจะมีครั้งต่อๆ ไป เพราะเด็กเค้ารู้ว่า
พ่อแม่ไม่เอาจริง การใจอ่อนอย่างนี้ไม่ได้มีผลเสียกับเรื่องเล่นเกมเท่านั้น แต่จะมีผลต่อกฎเกณฑ์

ทุกอย่างในบ้าน ถ้าเด็กรู้ว่าพ่อแม่มักใจอ่อน ก็เป็นการยากที่เด็กจะทําตามกฎกติกาที่วางไว้

เพราะเด็กจะเกิดความคิดว่าเดี๋ยวมาต่อรองเอาทีหลังก็ได้ ซึ่งจะเป็นผลเสียต่อการรักษาระเบียบ
วินัยในตัวเองของเด็กในระยะยาว